عاقبت عشاق سینه‌چاک (نمایش‌نامه)

صحنه آپارتمانی‌ست یک اتاقه در منهتن. ساختمانی نوساز که بیش از پنج شش سال از عمرش نمی‌گذرد. چیزی که در نظر اول به چشم می‌آید عدم تناسب اثاثیه و تزئینات منزل با خود آپارتمان است. تالار دارای تهویه مطبوع و کفپوش پارکت شیک و براق آپارتمان‌های مدرن است در حالی که اثاثیه حکایت دیگری دارد. هر تکه از اثاثیه عمری دست‌کم سی ساله دارد و گرچه از جنس خوب ساخته و به خوبی هم نگهداری شده اما کاملا از مد افتاده است. عکس‌های متعدد خانوادگی، فرزندان و نوه‌ها. از ظاهر امر پیداست که آدم سالخورده‌ای آن‌جا زندگی می‌کند که با توجه به کوچکی آپارتمان احتمالا تنها هم هست. صحنه خالی‌ست. همچنان که پرده بالا می‌رود، زنگ در به صدا درمی‌آید. لحظه‌ای مکث، سپس کلیدی در قفل می‌چرخد و در باز می‌شود. بارنی کشمن به داخل سرک می‌کشد و داد می‌زند.